Zapraszamy do Kina Kultura w Gołdapi na projekcje etiud filmowych oraz spotkanie z Gołdapianinem Józefem Romaszem i jego studentami.

W roku jubileuszu 450-lecia nadania praw miejskich Gołdapi prezentowany jest mieszkańcom oraz gościom miasta dorobek osób z nim związanych. Rok 2020 jest też wyjątkowy ze względu na panującą pandemię wirusa SARS-CoV-2. Gołdapianin Józef Romasz – operator obrazu filmowego, dr hab. prof. PWSFTviT w Łodzi, proponuje w tym trudnym czasie spotkanie ze swoimi studentami, które odbędzie się w gołdapskim w kinie Kultura 8 sierpnia 2020, o godz. 18:00. Studenci, pochodzący z Polski, Białorusi i Ukrainy, przedstawią swoje etiudy filmowe ukazujące realia życia w pandemii.

11 marca 2020 z powodu zagrożenia epidemiologicznego polskie uczelnie przeszły w tryb nauczania zdalnego – etiudy powstawały w ramach zdalnie prowadzonych przez prof. Józefa Romasza warsztatów operatorskich na kierunku Organizacja Produkcji Filmowej i Telewizyjnej Społecznej Akademii Nauk w Warszawie. Studenci otrzymali temat zadania praktycznego: Czas koronawirusa, czas izolacji. Dysponowali takim sprzętem, jaki posiadali. Korzystali ze smartfonów, aparatów typu DSLR. Każdy student stawał się na czas realizacji swojego filmu scenarzystą, reżyserem, operatorem, montażystą, dźwiękowcem, niekiedy aktorem i kompozytorem. Możliwość zdalnych konsultacji, w tym na etapie montażu z p. Tomaszem Kolakiem, pozwoliły ukończyć filmy i tak opracowane pokazać gołdapskiej publiczności.

Jak mówi prof. Józef Romasz: ważne było, aby z wrażliwością rejestrować to, co się dzieje podczas izolacji: w najbliższym otoczeniu, wśród najbliższych nam osób, w nas samych. Z czułością i przenikliwością obserwować, jak zmienia się przyroda za oknem, jak my się sami zmieniamy. To z pewnością trudne wyzwanie warsztatowe dla początkujących filmowców, ale też niezwykłe wyzwanie artystyczne.

Oto co piszą o swoich filmach studenci:

Nie zdążyłam wyjechać z Polski do swojego kraju, do Białorusi przed zamknięciem granic. Mój bilet został anulowany. Cały świat był dla mnie czarny i niewidoczny, nie widziałam ani słońca, ani kolorów natury. Na szczęście dostałam szansę. Zdążyłam kupić ostatni bilet. I wtedy zdałam sobie sprawę, że nadzieja naprawdę umiera ostatnia. Mój krótki film zaczyna się od tego momentu, kiedy czekam na autobus. Bohaterką jestem ja sama, mój świat, moje uczucia, różnica między odczuwaniem w tym czasie Polski i Białorusi. (Powrót, Alina Bahamya, Białoruś, 4’10)

Pomysł na film powstał w wyniku odczuwania przeze mnie bezmiaru samotności podczas kwarantanny. Mieszkam sam, w wynajętym mieszkaniu w Warszawie. Bałagan w głowie. Nie ma scenariusza, nie ma motywu, nie ma słów. W formie kolażu chciałem pokazać moje codzienne życie, moje powtarzające się czynności każdego dnia, każdej godziny. Dlatego też, prawie każde ujęcie kończy się cofaniem w czasie. (Ramy, Ilia Siemaszko, Białoruś, 3’30)

Mój krótki, kreacyjny w formie film, dotyczy relacji między kobietą i mężczyzną. Wybrałem momenty cierpienia wynikające z nieporozumień, oddalenia od siebie, chłodu. To osobiste doświadczenie związane jest z rozstaniem rodziców. (Dystans, Karpovych Stanislav, Ukraina, 6’43)

Bohaterem filmu jestem ja sam – Mateusz Muziński. Tematem są osobiste odczucia wewnętrzne, związane z przeżywaniem społecznej izolacji w trakcie pandemii koronavirusa. Głównym problemem dramaturgicznym jest tęsknota za wolnością, której odzyskanie jest w najbliższym czasie niemożliwe. (Niech jedna jaskółka wiosnę uczyni, Mateusz Muziński, Polska, 12,57)

Film opowiada nie tylko o osobliwościach przebiegu samoizolacji, ale także przekazuje nastrój panujący w społeczeństwie. Film ten należy do gatunku science fiction, opowiada o wydarzeniach w alternatywnej rzeczywistości. Akcja rozgrywa się w Warszawie podczas pandemii koronawirus. (Qwarantanna, reż. Svitlana Zemliana, Ukraina, zdj. Hleb Andreyeu, Białoruś, montaż Anna Gavryl-Oglu, Ukraina, 9’10)

Kiedy dowiedziałam się o temacie naszej pracy związanej z pandemią od razu wiedziałam, że o udział w moim filmie poproszę mojego chłopaka. Jego pasja do gotowania, która rodziła się na moich oczach była dla mnie niesamowitą obserwacją i bardzo cieszyłam się na myśl, że będę mogła ją uwiecznić. (Pandemia od kuchni, Dominika Maciążek, Polska, 8’32)

………………………………….. KRÓTKA PRZERWA .………………………………

Dzieci przeżywają różne sytuacje bardziej niż dorośli, są mniej odporne - ich emocje są czystsze i wyraźne. Dlatego zdecydowałam się na takiego bohatera. (Dzieci pandemii, Anna Darabasz, Polska, 4’23)

Dziewięcioletnia Martyna nie boi się tak bardzo stanu pandemii, jak ludzi, którzy ten stan ogłosili. Dziewczynka uświadamia nam jej prawdziwy problem, którym wcale nie jest wirus: „boję się nie tak bardzo koronawirusa, tylko bardziej tego mandatu”. (Czego się boimy Artur Łukawski, Polska, 6,38)

W dobie koronawirusa, każdy z nas próbuje zachować pozory normalnego życia. Zajmujemy się pracą, przyjemnościami. Spędzamy więcej czasu z rodziną. Wszystko po to, aby uciec od sytuacji, która zapanowała na świecie. „Szlaban” jest opowieścią o podejmowaniu prób. Prób zachowania pozorów. Bohater ma na imię Maksymilian i jest moim bratem. Od najmłodszych lat fascynował się kolejnictwem. (Szlaban, Mikołaj Pieńkowski, Polska, 8’53)

Fascynuje mnie mockumentary, gatunek filmowy, w którym stosując sposoby rejestracji dokumentalnej mogę tworzyć fikcyjną opowieść. Całą historię wymyśliłam jeszcze w marcu. Chciałam stworzyć coś na kształt dialogu pomiędzy kilkoma wersjami siebie oraz dialogu między sobą i wykładowcami, którzy komunikują się ze mną wyłącznie poprzez ekran komputera. Robiąc swój film, świetnie spędziłam czas i bardzo fajnie się bawiłam. Sytuacja związana z kwarantanną po prostu mnie uwolniła i pozwoliła zrobić to co chcę, bez żadnej pretensji na duże kino. (Gadanie ze sobą jest w porządku, Yana Katliarova, Białoruś, 16’20)

Naturę trudno uznać za bohatera, natomiast starałam się, aby wpłynęła na narrację filmu, pokazując swoje różne oblicza oraz przechodząc pewnego rodzaju przemianę. Z szarej, ususzonej i smutnej, po opadach deszczu zmienia charakter na żywą, piękną i wdzięczną. (Susza Marta Krauz, Polska, 7’28)

Po projekcji odbędzie się spotkanie autorskie z twórcami filmów i opiekunem artystycznym prof. Józefem Romaszem.

Józef Romasz – operator filmowy, scenarzysta, reżyser i producent filmów dokumentalnych. Ukończył studia w PWSFTviT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz Polskiej Akademii Filmowej. Jako operator zrealizował kilkadziesiąt filmów dokumentalnych (m.in. „Był sobie Gdańsk”, „Krymskie źródło”, „Polin. Okruchy pamięci”, „Bossak, kronika wypadków filmowych”, „Komeda. A soundtrack for a life”, Żywot chruścika), współpracował także przy filmach fabularnych (m. in. „Harnasie”, „Słoneczny zegar”, „Miasto prywatne”, „Tulpan”). Istotną część jego dorobku artystycznego stanowią autorskie filmy dokumentalne, których tematyka niejednokrotnie łączy się z Mazurami Garbatymi i Suwalszczyzną (m.in. „Przystanek dla bocianów”, „Dom Marka”, „Człowiek, który nie zaznał wielkiego świata”, „Jubileuszowy walc”). Wiele zrealizowanych przez niego filmów otrzymało nagrody na festiwalach filmowych w kraju i za granicą.